Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

The E.N.D. - La Fin - Τέλος Γ.


Κυριακή 16 Μαΐου 2010

R.I.P. Ronnie James Dio



*Μου είπαν να γράψω και κάτι για τον Dio, μην αφήσω μόνο ένα video με ένα από τα εκατοντάδες τραγούδια... μια μικρή αναφορά, δυο-τρεις γραμμές που λέμε!

Τι να γράψω; Τι να χωρέσω σε blog(!); Τι να θυμηθώ; Θυμάμαι, υπήρξε; Ήταν μελωδία και έτσι θα παραμείνει για πάντα (LONG LIVE ROCK & ROLL). Για την παρέα του από τα δέκα, στα σχολεία, στις σχολές και μετά και για πάντα! Ήταν πάντα εκεί, όποτε ήθελες... η μαγεία της μουσικής του, το ταξίδι μέσα από τη χροιά της φωνής του, η ζεστασιά της γνώσης της ανθρώπινης ύπαρξής του (αυτά που λέγαμε Αλέξανδρε Ρ. στο τηλέφωνο)... άλλοτε πετούσες, μαζί με τις μελωδίες του, με τεράστια ταχύτητα χιλιοστά πάνω από την επιφάνεια μιας άγνωστης μαύρης αγριεμένης θάλασσας… και άλλοτε ένιωθες την πιο αργή και γαλήνια ελεύθερη πτώση… κάπου χαμένος σε ένα χάσιμο που δεν ήξερες πως άρχισε, πότε και αν τελειώνει… κάπου μεθυσμένος σε ένα μεθύσι στο κενό χωρίς να νιώθεις καμία δύναμη να ασκείται επάνω σου. Τα βράδια, τις μέρες, στο πικάπ, στο cd... στο μυαλό! Κάθε φορά, ήταν εκεί, όποτε ήθελες (ξανά). Θα είναι εκεί.

Όπου κι αν πηγαίνω και όπου κι αν «πηγαίνω», αυτά τα ταξίδια θα μου τα χαρίζει απλόχερα!

Στις αλάνες της Αθήνας που πέρασε και μας τίμησε τραγουδώντας για εμάς (γεια σου αδερφέ… μαζί ήμασταν τότε… ’01-’02 πότε ήταν;… θυμάσαι;!), ακόμη δεν έχει καταλαγιάσει το σύννεφο σκόνης που σηκώναμε. Όση βροχή κι αν ρίξει… δεν θα πέσει ποτέ αυτό το σύννεφο… μπήκαμε τότε μέσα του!



Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Σοβαρότητα...

... και όχι σοβαροφάνεια!

Δεν πρέπει μόνο οι χρηματοοικονομικοί να υπαγορεύουν τι πρέπει να γίνει, αλλά και ασφαλιστικοί φορείς και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας. Η’ έστω η γενική διεύθυνση για τον έλεγχο, ως ένα μέτρο για τις παρανοϊκές αποφάσεις εκείνων που δεν αποφασίζουν παρά μόνο με χρηματοοικονομικά κριτήρια.

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Κύριος ήρθα...

…και κύριος φεύγω!

Ξημερώμα Παρασκευής ήταν… δυο δεκαετίες πέρασαν.
-------------
Μοναδικός;
Αξεπέραστος;
Ανεπανάληπτος;
-------------
Τετριμμένες φράσεις που δεν καταφέρνουν να περιγράψουν το μεγαλείο του!
-------------
Γεια σου Δάσκαλε…
-------------
Θα τα λέει με τον Μάρκο, θα ’χουνε κι ένα λουλά και θα ετοιμάζουν πάλκο…
-------------
αγάπη μου επικίνδυνη, φοβάμαι και τη σκιά σου… ζούσα μια ξένοιαστη ζωή πριν σε γνωρίσω, προτού μ’ ανάψεις φωτιά μες την καρδιά… στη λύπη και στη μοναξιά θα σπάνε τα περασμένα… μ’ ανάθεμά τα χείλια της που αλλάζουν τους παλμούς μου… υποκρίνεσαι μαζί μου από συνήθεια, και ας κάνω πως δε ξέρω την αλήθεια… βρήκα την καταστροφή μου κι ερωτεύτηκα… ποια είναι η δική σου η θρησκεία, ποιος είναι ο δικός σου ο Θεός… μπήκες μες στο αίμα μου, στην αναπνοή μου… ψάχνω να βρω λησμονιά μέσα στου πιοτού τη ζάλη, μα κι αν πίνω κι αν μεθώ, πλάι μου σε βλέπω πάλι… αν τελείωνε η ζωή για μια γυναίκα, θα ξοφλούσαν απ' τους άνδρες οι εννιά από τους δέκα… μες στα μάτια σε κοιτώ και μέσα απ' την καρδιά μου σ' απαντώ… να μην ξεχνάμε όπου κι αν πάμε, είμαστε τώρα προσωρινοί… γυναίκες περάσανε κι όμως, εγώ στη ζωή απέμεινα μόνος… είμαι ένας επιπόλαιος στο λέω να το ξέρεις, εγώ 'μαι ένα τρελόπαιδο, ποτέ δεν αγαπάω… εγώ γράμματα δεν ξέρω, ξέρω μόνο να σου πω τι αισθάνομαι για σένα…έλα χάρε να σε παίξω ένα τάβλι και να δεις πως θα στο πάρω και διπλό… καλύτερα εγωιστής παρά δειλό και ζητιάνο να με πεις… θα γίνω τώρα ένας σταθμός λησμονημένος, ξένος, για πάντα ξένος… και σαν με κοιτάς, στο σώμα μου θέλεις να μπεις… κι ένας αητός γκρεμίστηκε και το βουνό σείστηκε… μα όσο λιγότεροι καλοί, τόσο λιγότεροι τρελοί… καλύτερα στη φυλακή παρά με τα φιλιά σου… η νύχτα είναι για φιλιά και μη μου την χαλάσεις… ξανά στην αγκαλιά σου θα χιμήξω κι ας με προδώσεις τ' άλλο το πρωί… θα ’ρθεις όπως το πρώτο χτυποκάρδι, θα φύγεις με την πρώτη χαραυγή, θα μείνεις ένα όνειρο… τα μάτια μου θα πάρω, θα φύγω μακριά σου, θα κάνω πέτρα την καρδιά… με κοροϊδεύεις, με κάνεις ότι θες, εγώ που έδιωχνα γυναίκες μέχρι χθες… μη σε πλανεύει η ομορφιά και θύμα της σε κάνει, αφού είσαι ωραίος και μετράς… θέλω την αγάπη σου σαν παιδί μικρό και φοβάμαι… πες ότι θες καρδιά μου δεν πειράζει, ακόμα μια φορά σε συγχωρώ… φέρνεις στο νου μου τα παλιά και φεύγεις, και φεύγεις, σαν ένα σύννεφο περνάς… λέγε με παλιόπαιδο, λέγε με αλήτη, λέγε με όπως θες… καλύτερα μαζί σου και τρελός, παρά μονάχος μου και λογικός… εγώ είμαι και του λιμανιού, εγώ είμαι και του σαλονιού, μια ζωή μέσα στη νύχτα, όλα τα 'χω μάθει, μια ζωή μέσα στη νύχτα, όλα τα 'χω δει, μια ζωή ξενογυρνάω, έχω κάνει λάθη, όταν όμως αγαπάω γίνομαι παιδί… μια γυναίκα σε ορίζει… ποτέ μου δεν την πήρα αγκαλιά, εγώ κοιτούσα μόνο τη δουλειά, το βλέπω πως δεν φταίει καθόλου εκείνη, δική μου είναι ολόκληρη η ευθύνη… τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι, όλα κι αν τα δώσαμε, για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη… δεν βρίσκεις άκρη στης γυναίκας την καρδιά… είσαι ένας άνθρωπος κενός χωρίς αισθήματα, πιστεύεις μόνο στη βιτρίνα και στα χρήματα… είναι γραφτό ότι αρχίζει να πεθαίνει, της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος, πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος...
-------------

-------------
Όσο υπάρχει τράπουλα θα βγαίνουνε ρηγάδες, κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

5η, 7η, 111η, 9339η?

Ποια ημέρα της κρίσης να είναι άραγε η σημερινή? Όπως στα έργα, τα τρόμου, που τις μετράνε και ο σκηνοθέτης μας τις εμφανίζει στην οθόνη. Γιατί από τη στιγμή που δεν παίζουμε στο έργο, χάνουμε την αίσθηση του χρόνου, δεν ζούμε μέσα στο ρόλο που βλέπουμε και είμαστε απλά παρατηρητές, όχι πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι (?). Έτσι, για να μας τραβήξει την προσοχή, ο σκηνοθέτης με κάθε ευκαιρία μας ενημερώνει για το τρέχον νούμερο.

---

Δεν ξέρω πότε έχει πάλι audition για εκείνους που τυχόν ενδιαφέρονται ή θα ενδιαφερθούν να παίξουν. Μάλλον καθημερινά.

---

Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που γράφτηκε… κάποιοι (οι πιο θαρραλέοι), είχαν πει σωστά πως ήταν «πολύ μπροστά» για τη εποχή του… ακόμη και αυτό όμως, δεν ήταν αρκετό (ούτε και το «πάρα πολύ μπροστά» θα ήταν αρκετό)… δεν μπορούσε να το περιγράψει… ακόμη κι αυτό ήταν λίγο… ο λόγος ήταν πως έκαναν «λάθος», προσπάθησαν να το «ερμηνεύσουν», να το «μεταφράσουν»… όχι από μια σωστή γωνία (δεν υπήρχε/δεν υπάρχει/δεν την γνωρίζουμε), αλλά σαν παρατηρητές (μάλλον?)… με εκείνα τα δεδομένα, εκείνης της εποχής… άφησε το να υπάρχει, πρέπει να υπάρχει, υπάρχει… ευτυχώς γράφτηκε, ευτυχώς θα μείνει για πάντα… για όλες τις ημέρες που θα έρθουν, ακόμη και για αυτές που έφυγαν!

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Δ.Ν.Τ. πτ I&II

Δ.Ν.Τ. πτ I

Είχα φωτογραφίσει στο μυαλό μου το κείμενο που θα διαβάσεις. Ξαφνικά το πρωί «απαθανάτισα» τη φωτογραφία… έτσι λοιπόν άρχισα, πριν ακόμη την «τυπώσω» εδώ, τις διορθώσεις/πινελιές. Είναι στη μόδα οι διορθώσεις/πινελιές στις φωτογραφίες, μάλλον γιατί κανείς δεν θέλει να βλέπει τα πράγματα έτσι όπως είναι (και λογικό είναι, τι να πεις, αν δεν είναι και ωραία). Πρέπει να μπαίνει λίγη μπογιά για να μοιάζει με κόμικ, και να γίνεται ψυχαγωγικό και διασκεδαστικό.

[να να να να να να να να να να να ναααααααα]

Με αφορμή το διασκεδαστικό που λες, είχα τη χαρά να συναντήσω μια τηλεόραση το βράδυ του Σαββάτου. Αυτή η συνάντησή μου κράτησε περίπου 25 λεπτά, χρόνος που θα μπορούσες να χωρέσεις μια ολόκληρη ζωή… ή και να δημιουργήσεις μια… άρχισε να μιλάει, να λαλάει και να λέει διάφορα... ήταν και ο Σπύρος εκεί… περιτριγυρισμένος από τη σάρα, τη μάρα, από άλλες και από «άλλες».

[Είχα ακούσει εγώ, πως το πρωινό της ίδιας ημέρας γινόταν επανάσταση… άλλοι έλεγαν πως γινόταν λόγω ημέρας και επετείου… δεν κατάλαβα, άλλοι για τα νέα μέτρα… ε, άλλοι επαναστατούσαν, άλλοι έπιαναν το Μάη, με κάτι καταπιάνονταν όλοι δηλαδή, άλλοι έλεγαν προγνωστικά για την μπάλα… έλεγαν πράγματα που είχαν κάτι να κάνουν με την ημέρα…]

[πα ρα παρα παπα, πα ρα πα ρα πααα, πα ρα πα ρα πααα, του ρου τουμ τακ τουφ]

Η παρέα του Σπύρου που έλεγα, δεν ασχολήθηκε με τα παραπάνω… αναλώθηκε στο μπρόντγουεϊ, στα παρίσια, τις αμερικές, στα γουέστ εντ και γενικά στο μιούζικαλ που λένε… μοναδική αντίθεση/αντίφαση δηλαδή… το πρωί που πέτυχα ξανά την ίδια τηλεόραση… μου έδειχνε, φωνές, κακό, τραγούδια με επαναστατικά στιχάκια, μέχρι και έναν ένστολο τερμινέιτορ να χτυπιέται σε ένα πεζοδρόμιο μόνος του… την ώρα μάλιστα που οι άλλοι τερμινέιτορ πήγαιναν κοντά του… αυτός έκανε σαν το σπάρο που αφού τον βγάλεις από το αγκίστρι για να τον ρίξεις στον κουβά, αστοχείς και σου πέφτει πάνω στο μόλο… και αρχίζει να σπαρταράει και να σου πετάει στο πρόσωπο από το πολύ τίναγμα, όλα τα χώματα του μόλου που κόλλησαν πάνω στα λέπια του…. θυμάμαι τον τερμινέιτορ να φωνάζει χαρακτηριστικά: Φωτιά στο μπατζάκι μου!

[δεν έχουν στίχους τα τραγούδια της σημερινής εκπομπής… παίζουμε ινστρουμένταλ… όπως θα άκουσες ήδη]

Κι εκεί που το πρωί λέω να κάνω κι εγώ κάτι που πάει στην ημέρα, κόκκινο, και το έκανα… έρχεται η παρέα του Σπύρου και με κάνει να νιώσω σαν να είμαι σε ένα πιάνο μπαρ των φόρτιες, μαζί με άλλους αξιωματικούς, να πίνουμε και να χαζογελάμε… να το λαλούν τα φεμ φατάλς, μέσα σε καπνούς κι αρώματα… μέχρι να σταματήσουμε να νιώθουμε! Σε μια τέτοια κατάσταση ήθελε να με πάει στη συνάντηση μας η τηλεόραση… αλλά για καλή μου τύχη… δεν με ψυχ-αγώγησε… μείναμε στην διασκέδαση! Τώρα μόλις μου ήρθε, ήταν αστείο, ένα γόναμπι φεμ φατάλ της παρέας του Σπύρου… το οποίο τελικά με μπέρδεψε… ποτέ δεν κατάλαβα αν αυτόν που ήθελε να περιγράψει, τον έλεγαν Άντριου Λόιντ Βέμπερ, ή Γιούμπερ; Μήπως ήταν το ίδιο πρόσωπο, ή 2 διαφορετικοί; Και αυτό το Ράις τι στο καλό ήταν, χορογράφος, σκηνοθέτης, στιχουργός, συνθέτης, χορεύτρια;

Όπως καταλαβαίνεις… η τηλεόραση σηκώθηκε και έφυγε, δεν ήμουν άνθρωπος κι εγώ, τόσες απορίες, δεν ένιωθα και το κλίμα της… αλλά περίμενα, με τόσες απορίες που είχα από τις αντιθέσεις/αντιφάσεις, να πεταχτεί ο παλιός Σπύρος και να πει: «Τι έγινε ρε παιδιά;»… έτσι πίστευα θα το νιώσει!... το ρολόι που τελικά αιωρείτο δίπλα στην τηλεόραση και πάνω στον τοίχο που ενώ έπρεπε να υπάρχει δεν υπήρχε… έδειχνε 25.

[----------------------------------------------------------] (ινστρουμένταλ τη στιγμή παύσης… έχουν μεγάλες αυτά, τέταρτου, ολόκληρου… μη σου πω και κιλού μερικές φορές)

Ήρθε κάποια στιγμή και η επόμενη ημέρα (πάντα βάσει του ρολογιού τοίχου), αυτή με τα μέτρα… πως λέμε 30-31-32-33 για τα τζιν, ακριβώς το ίδιο… αλλά στενότερα μάλλον… αυτήν την ημέρα (μαζί με τα μέτρα), την έχασα ολόκληρη… όταν «ξύπνησα»… κατάλαβα πως ήταν αργά για εκείνα, και πως ήταν στενά… ή έτσι τα ένιωθες… τόσα που ακούς, τόσα που διαβάζεις, τόση άχρηστη παραπληροφόρηση (ναι, μπορεί να υπάρξει και η χρηστική) και τόση παραπλάνηση, τόση μπουάτ, τόση φιέστα, τόσο θέατρο, τόσα σκουπίδια στις ακτές που θα βγούμε να τα μαζέψουμε λέει τον Μάιο για να πάμε τον Ιούνιο-Ιούλιο-Αύγουστο να τα ξανακάνουμε όπως ήταν…

[πάω να φάω κάτι κι έρχομαι… δεν είναι στίχος από τραγούδι αυτό, αυτό είναι δέσμευση]

Δ.Ν.Τ. πτ II

[καλό ήταν]

Έκαναν και το γνωστό μαύρο τζίρο και οι ταβέρνες αυτές τις μέρες… και αυτό είναι πολλάν καλάν, όχι τίποτα άλλο, να κινηθεί και η αγορά… γιατί μόνο με αυτό κινείται (άλλοτε και με ντίζελ, αναλόγως του μοντέλου… σαν κι αυτά που ήταν παρκαρισμένα απ’ έξω απ’ τις ταβέρνες). Μαύρα παίρνουν, μαύρα δίνουν… μόνο μην τα πίνουν κιόλας!
Θα σου εκμυστηρευτώ πως προσωπικά δεν γνώριζα ότι υπάρχει και άσπρο χρήμα… αλλά αυτό λέει θα μας το φέρουν απ’ έξω, υπάρχει, το έχουν οι φίλοι μας, δεν είναι όλοι σαν εμάς… τι νόμιζες… και είναι τόσο αυτό που θα φέρουν… που θα το φέρουν μη σου πω και με καράβια (ας περάσουν έστω από την Περσία). Που βρέθηκε τόσο χρήμα, και άσπρο ε! «Τι έγινε ρε παιδιά;»… μήπως το βάφουν αυτοί … γιατί θα γίνει βλακεία στο τέλος σου λέω! Γιατί μέχρι να «παραγραφεί» σε 20-30 χρόνια αυτή η μεταφορά «άσπρου χρήματος», εμείς (πάντα σύμφωνα με τα μέτρα, μην μπερδεύεσαι) θα πληρώνουμε τους τόκους με «άσπρο χρήμα» ας γουέλ… πάρε τις μπογιές και ξεκινάμε τις ζωγραφιές…
Βέβαια βγαίνοντας από την ταβέρνα και αν έχεις φάει και αρκετά… υπάρχει το πρόβλημα με το στενό τζιν που σου έραψαν, αν νιώθεις πάντα το στένεμα.
… αν είχα ταβέρνα, θα έβαζα έναν «καλόγερο» στο φουαγιέ… και θα τον γέμιζα με φούστες (όπως σε υποχρεώνουν να βάζεις σε μερικά μοναστήρια)… έτσι ώστε ο πελάτης να είναι άνετος.. να τη φοράει πριν μπει και αρχίσει να τρώει… και να φάει ότι και όσο και όσα θέλει… και να μην τον πειράζουν τα στενέματα (και στο τέλος, αν του πάει και τη θέλει, την κρατάει με μια μικρή επιβάρυνση)

[…]

Καλό είναι να μην νιώθεις… γιατί κάποιοι από εμάς εκεί έξω… ένιωσαν… και άρχισαν να λένε για τους 300, για τα πολυτελή μοντέλα, για χρήμα (χωρίς προσδιορισμό χρώματος) και να φύγουν, και να κάνουν και να ράνουν… και που πάμε, από πού ήρθαμε, τι ώρα είναι έλεγε ένας που είχε δουλειές, φυλακή να τους βάλετε ρεεε (ποιοι;), α, ου, ναι, όχι, ίσως, πέτρες, ξύλα, ιδρώτας, ναι, και ξανά και πιο δυνατά, και ναι… και να ‘σου και μια μολότοφ, και πάρε και σπρέι και να πετάει και το μαλλί του Κακλαμάνη, όχι βία κ.ά. πολλά!
Με κουβέντες που είχα με όλους τους παραπάνω… ένα συμπέρασμα έβγαλα… θέλουν τους 300 (και τους γύρω αυτών) στα κελιά… ποιος ο λόγος; Για να δουν στο ίδιο κελί α)την Ράπτη με την Καϊλή, β) τον Άρη με το Νικήτα, και γ) την Άντζελα με τον Γερουλάνο και τον Ευάγγελο! Θα ένιωσαν περίεργα, γι’ αυτό θα τους βγήκαν τέτοιες σκέψεις!
Θα τα έχουμε σύντομα και σε dvd αυτά… αρκεί να λυθεί το πρόβλημα με τη φορολόγησή τους… δεν ξέρουν αν θα το πουλήσουν σαν προϊόν που προάγει την τέχνη και τον πολιτισμό… ή σαν αγαθό πολυτελείας (φορολογούνται διαφορετικά αυτά, από την αρχαιότητα)!... εκεί κολλάνε και αυτοί που διαμαρτύρονται για τους πολιτικούς και για όλους τους άλλους… γιατί θέλουν προφανώς την πρώτη επιλογή…

[…]

Τελειώσανε οι γιορτές και τα πανηγύρια… και ήρθε και η πρώτη εργάσιμη του νέου μήνα… και σου λέει τώρα ο Μετρός ο Άλφα Έψιλον… σήμερα όλοι θα έχουν ξεχάσει τις κάρτες τους… άρα ευκαιρία να βγάλω λεφτά!
Όταν ο ένας από τους 2 της ελεγκτικής αρχής του Μετρού του Άλφα Έψιλον προσπαθούσε με τα φτωχά ελληνικά του να εξηγήσει (;) στις Γιαπωνέζες ότι πρέπει να πλερώσουν (έχουμε και κρίση εδώ, δώσε κάτι)… εγώ βρήκα την ευκαιρία και κουνούσα το δικό μου στον άλλο… επιδεικτικά… πήρε γρήγορα το μήνυμα, και χωρίς να πούμε τίποτα, με πλησίασε. Ήξερα τι ήθελε και ήξερε τι ήθελα. Το άρπαξε χωρίς να πούμε κουβέντα, το είδε, το περιεργάστηκε, το έπαιξε… τελείωσε τη δουλεία και χάθηκε… έτσι απλά!
…με αφορμή αυτό θα ήθελα να προτείνω εκεί στους Μετρούς, πως είναι που είναι Άλφα Έψιλον… έχουν που έχουν τα πρόστιμα καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα (;) ή έχουν σκοπό να συνετίσουν (;)… αφού φοράνε που φοράνε τα σακάκια και τις γραβάτες… ας ρίχνουν ένα κούρεμα και ένα ξύρισμα στον ελεύθερο τους χρόνο, μην είναι σαν τους ανθρώπους τις προϊστορίας… δεν πάει σωστά ρε παιδί μου, λες και δεν νιώθουν, λες και είναι Άλφα Έψιλον αλλά με ελληνικό αέρα!

[του πα, πα τουμ πα, του παμ πα τονκ]

[ουφ… πείνασα πάλι]

Δεν Νιώθω Τίποτα

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

graffiti

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Φωνή Λαού

Αγαπητή φίλη και φίλε μου,
δεν θα γράψουμε δικά μας κείμενα μια ημέρα σαν αυτή (Τετάρτη είναι)... θα "κλέψουμε" (κάποιοι το λένε και "δανεισμό") τη φωνή του λαού, φωνή δυναμική, φωνή αλλαγής!
[...]
Σκεπτόμενοι (και σκυμμένοι ενίοτε) νέοι, νέες, μικροί, μεγάλοι, γυναικόπαιδα, εργάτες, ελβετόψυχοι, υδραυλικοί, νοσοκόμες, τσολιάδες, οικοδόμοι, βιζιτούδες (με δελτίο και χωρίς), πιλότοι, ναύτες, λοστρόμοι και υλοτόμοι, παραγωγοί φράουλας και φούντας και Λάμπρος και Γιώργος, προαγωγοί, οδηγοί TAXI και χρυσοί, θαυμαστές του Θεοφάνους, λάτρεις της σαμπάνιας, ψαράδες, μελισσοκόμοι, άνθρωποι με κασκόλ, άνθρωποι με δίχως κασκόλ, bi/metro/sexual, παρθένοι, σκορπιοί... και να ήταν μόνο αυτοί!
[...]
Αυτοί και πολλοί άλλοι υπογράφουν τα παρακάτω σχόλια, αυτός είναι ο λαός (που κάνει και τις επαναστάσεις)... και πριν αρχίσεις να τα διαβάζεις τα σχόλια, θα ήθελα να σε ενημερώσω πως εμείς τα παρουσιάζουμε ακριβώς όπως γράφτηκαν και τα παρουσιάζουμε όλα (όσα χώρεσαν δηλαδή στο blog).
[...]
Α! Και για να μην το ξεχάσω, και πριν εσύ ξεκινήσεις να διαβάζεις τα σχόλια (πάλι), θα ήθελα να πω στους φίλους (κάποια κακόβουλοι τους λένε και εργατοπατέρες) που πέτυχα το πρωί έξω από λιμάνια (/σταθμούς/cia/casino Πάρνηθας/ναυπηγεία/LA/) και κρατούσαν φραπέ οι νεώτεροι μαζί με τους μεγαλύτερους (και κάποιοι μεγαλύτεροι κρατούσαν και ελληνικό καφέ... αυτοί συνήθως είναι οι οργανωτές... με αυτό τον τρόπο τους ξεχωρίζουν οι άλλοι, είναι κάτι σαν "βαθμός" ας πούμε)το εξής:
Πως το ψηφιακό μ()ο()υ()ν()ί στην γιγαντοαφίσα απέναντί τους, το οποίο ορθά θαύμαζαν (αν και καθήμενοι) και το είχαν σαν κύριο θέμα συζήτησης στο τεράστιο πηγαδάκι (σαν δεξαμενή ήταν) που είχαν δημιουργήσει (τι να πρωτοσυζητήσεις σε αυτές τις μαζώξεις) ... ήταν το Δεσποινάκι και όχι ο Νίκος... αυτή λέει το Geia... και όχι τα χίλια μύρια κύματα που είχαν βάλει πρωί πρωί να παίζει στο μπακ γκράουντ!
[...]
Δες και αυτό σε παρακαλώ... και πάμε γρήγορα γρήγορα στη φωνή του λαού!

[...]
-taxi9005 Hronia polla pedia...vassilis mouzakitis.
-dionisisp421 As ixame kai simera enan tetio ethnarxi kai i elada tha itane alou.....................ATHANATOS!!!!
-DarkMC77 Ζήτω ο Παπαδόπουλος..!
Εκείνος ήξερε πραγματικά τι να κάνει..!
-ipokratis1 πεστα ρε φιλε...ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ
-33bbn53 ο τσοπανης παπαδοπουλος και το κοπαδι του απο αγραματους φασιστοπουστες
-TurrisBlancus Η τάξη είναι σχετική. Ο καθένας την ερμηνεύει με διαφορετικό τρόπο. Η χούντα ίσως να έφερνε τάξη, αλλά ήταν τάξη με το ζόρι. Η ουσία είναι να μας βγαίνει χωρίς να μας το λέει κάποιος.
-Ellinas2007 pou eisai re papadopoules me tin parea sou na valo ena mavro nas sas riksi apo enan poutso
-RANDOR789 Enas san ki esena na vrethei kai h xwra tha vrei ksana ton isio dromo!!!Zhtw h Epanastasis!!!!!!
-sitte1 Που εισαι ρε παπαδοπουλε να βαλεις σε ταξη αυτη τη χωρα?
ποσοι και ποσοι καθε μερα με τα οσα στραβα συμβαινουν στην ελλαδα, λενε, "που εισαι ρε παπαδοπουλε"??
ζητω το εθνος, ζητω ο στρατος, ζητω η 21/04/1967
-RANDOR789 Enas san ki esena na vrethei kai h xwra tha vrei ksana ton isio dromo!!!Zhtw h Epanastasis!!!!!!
-projet941 na pane sto diaolo o kolo diktatoras, oi makarezos-ioannidis, kathos k tou KKE ta zoa
-hotcrazy7 Γειά σου Γεώργιε Παπαδόπουλε...
Ζήτω η 21η Απριλίου...
Ζήτω η Χούντα...
Μεγάλε εθνάρχη πάντα θα είσαι μέσα στις καρδίες μας!!!

...φαντάσου τώρα, πως όλοι οι παραπάνω είναι εμείς, είναι ο λαός... θα μπορούσε να είναι το κοινό του Λάκη και τον Αντώνη!
[...]
-jimartsas hahahaha gelasame pali!!!

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Τα κόκκινα φανάρια (X)

Κόκκινο φανάρι, ασυναίσθητα αρχίζεις να κοιτάς δεξιά κι αριστερά! Τόση ώρα οδήγηση, που θεωρητικά κοιτάς μπροστά… βλέπεις μακριά που λέμε… όχι πάντα, σχεδόν πάντα (γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε και ατυχήματα δηλαδή), άρα πάλι καλά που άναψε το κόκκινο για να ξεκουραστείς λίγο. Τι παρατηρείς αριστερά και δεξιά;

α) Τους άλλους οδηγούς/συνοδηγούς… βλέπεις φάτσες. Αν δεν σου αρέσουν, γυρνάς αργά και σταθερά το βλέμμα σου προς την άλλη πλευρά… σαν να λες «δεν μου κάνεις, επόμενος-η»! Αν σου αρέσουν, πάλι γυρνάς το βλέμμα σου από την άλλη μεριά (ή μπροστά μερικές φορές… για να μη δείξεις ότι συνεχίζεις το «ψάξιμο» και αναρωτηθεί ο/η άλλος-η από το διπλανό αυτοκίνητο «μα τι στο καλό… δεν του/της γέμισα το μάτι;»… μονογαμική κοινωνία βλέπεις, δεν πρέπει να σου αρέσουν όλα) αλλά σε αυτή την περίπτωση όχι απλά γυρνάς το κεφάλι σου, αλλά το γυρνάς και απότομα! Ποια είναι η εξήγηση; Μάλλον είναι σαν να λες στον εαυτό σου «ωχ, τι έγινε ρε παιδιά», σαν να θέλεις να κρυφτείς… οι σκέψεις ήδη άρχισαν: τι να κάνεις; πώς να το κάνεις; γιατί να το κάνεις; θα ανάψει πράσινο! πρέπει να το κάνεις; μπορείς να το κάνεις; θέλεις να το κάνεις; και αν το κάνεις; αν δεν το κάνεις; θα ανάψει πράσινο! ξέρεις να το κάνεις; θέλει να το κάνεις; μήπως τελικά δεν θέλει να το κάνεις; ή μήπως θα το κάνει εκείνος/εκείνη; γιατί η πόρτα του αυτοκινήτου του/της δεν είναι διάφανη να έχεις συνολική εικόνα(…αναρωτιέσαι); θα ανάψει πράσινο! να ανοίξεις την πόρτα σου και να βγεις από το αυτοκίνητο να πέσεις στις ρόδες του/της; κατέβασε το παράθυρο και ζήτα ζάχαρη ή τι ώρα είναι; θα ανάψει πράσινο! και αν δεν είναι καλός/ή; αν είναι σε σχέση (μονογαμική κοινωνία, τα είπαμε παραπάνω, θα τα πούμε και παρακάτω); μπιπ μπιμ μπιπ! Άντε ρε! Άναψε πράσινο… έχασες! Δεν ξέρω τι, αλλά το έχασες! … Ίσως και να έπρεπε να είχες κολλήσει πάνω στο παράθυρο… τουλάχιστον θα γυρνούσε να κοιτάξει!

β) Δεν βλέπεις ούτε αριστερά, ούτε δεξιά… αλλάζεις σταθμούς και ρίχνεις κλεφτές ματιές στο φανάρι.

γ) Δεν βλέπεις ούτε αριστερά, ούτε δεξιά… ρίχνεις κλεφτές ματιές στο φανάρι, χωρίς να αλλάζεις σταθμούς (γιατί σου αρέσει αυτό που ακούς, γιατί δεν σε απασχολεί αυτό που ακούς, μπορεί να έχεις συμβιβαστεί με αυτό που ακούς, μπορεί να μην ακούς).

δ) Το βλέμμα σου ακολουθεί τον πεζό που περνάει από μπροστά σου (αν όχι ολόκληρο, τότε τμήματα του σώματός του). Οι λόγοι που μπορεί να γίνει αυτό, είναι αρκετοί… όμως δεν είναι της παρούσης (ούτε καμίας άλλης).

Από λάθος το βλέμμα σου πέφτει στο πεζοδρόμιο, πάνω στο οποίο περπατάει ένας που δείχνει με άνθρωπο… έχει κάποια χαρακτηριστικά ανθρώπου, αλλά σίγουρα δεν είναι… διαφέρει σε πολλά από τον μέσο άνθρωπο της σύγχρονης κοινωνίας, να σαν αυτή που ζούμε… σαν αυτόν που γράφει και διαβάζει τέτοια κείμενα. Τα ρούχα του δεν μοιάζουν με κανονικά ρούχα, τα μαλλιά, το περπάτημα, τα παπούτσια (αν υπάρχουν… κάποια «μοντέλα» δεν έχουν καθόλου)… πόσο μάλλον και το «άρωμα» του… αν πλησιάσεις και αντέξεις… θα καταλάβεις. Αλλά δεν δίνεις σημασία, γιατί έχεις αποδεχθεί πως αυτός υπήρχε και θα υπάρχει μέσα στο πλάνο… είναι, πώς να το πω… είναι δεδομένο και το ότι υπάρχει και το ότι δεν σου κάνει αίσθηση! Το εντυπωσιακό είναι, πως η κοινωνία που πετυχημένα καλλιέργησε αυτή τη νοοτροπία αδιαφορίας… είναι η ίδια που καλλιέργησε και νοοτροπίες μονογαμίας, μας γέμισε ταμπού, προκαταλήψεις και άλλα πολλά παραφύσην… γιατί αυτά είναι τα παραφύσην αγαπητή αναγνώστρια και αναγνώστη… και όχι αυτά που νομίζεις (ναι… για τα του Χαρδαβέλα μιλάω)… το βλέμμα σου συνεχίζει να στριφογυρίζει άσκοπα!

ε) Το βλέμμα σου χάνεται στο πουθενά… σκέφτεσαι μάλλον! Βαριά κουβέντα, αλλά ποιος ξέρει… ποτέ μη λες ποτέ!
Μου αρέσει στα κρυφά ο Μητροπάνος… στο τέρμα ο διπλανός τη μουσική… πάλι καλά που δεν βάζουν όλα τα γούστα στους στίχους των τραγουδιών… γιατί τα μισά θα ήταν ακατάλληλα… παραφύσην μη σου πω.

ζ) (ζ και όχι στ, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μετά το ε πρέπει να βάλω στ και όχι ζ… όπως και να έχει, το ζ μου είναι πιο εύκολο και λογικό, άρα ας βάλω ζ για την ώρα… μην ετοιμαστείς να πεις πως έτσι είναι η αρίθμηση, γιατί αυτά εγώ τα βλέπω για γράμματα και όχι για αριθμούς… και τώρα που το σκέφτομαι, δεν θυμάμαι ποια ήταν η δασκάλα μου στην ζ δημοτικού… μόνο της γ δημοτικού θυμάμαι, και μερικές άλλες που επίσης οι λόγοι δεν είναι της παρούσης) Με τέτοιο παραλήρημα δεν θυμάμαι τι ήθελα να σου πω αναφορικά με το ζ, ίσως να μην σε ενδιέφερε και εσένα να διαβάσεις το ζ (αλλά αν έχεις φτάσεις μέχρι εδώ… τότε μιλάμε για πρόβλημα)… βάλε κάτι δικό σου!

Άκυρο… στο ζ ήθελα να πω ότι στα κόκκινα φανάρια μπορεί να μην γίνει τίποτα από τα παραπάνω… γιατί κάτι καφέ/μαύροι τύποι έρχονται να σου πλύνουν τα τζάμια χωρίς να σε ρωτήσουν αν θέλεις, και όλο αυτό μήπως βγάλουν κανένα ευρώ κι αυτοί (προφανώς είναι μαύρο χρήμα, αφού μιλάμε για μαύρους)! Εκεί διαπιστώνεις πως ο ρατσισμός είναι και αυτός λογικός και δεν είναι παραφύσην (όπως πάλι δίδαξε μέσα από τους κανόνες της η σύγχρονη κοινωνία… άσχετα αν εδώ θολώνει λίγο τα νερά), με τον εξής απλό τρόπο: είδα με τα μάτια μου και άκουσα με τα αυτιά μου, έναν ορκισμένο διάσημο αντι-ρατσιστή να φωνάζει σε έναν από αυτούς «δεν θέλω σου λέω ρε μ**** (μαύρε)… μόλις το έπλυνα, στραβός είσαι»… αυτός θα μου πεις μπορεί να ήταν ψευτο-αντι-ρατσιστής ή να αποδέχθηκε πως ο ρατσισμός είναι στη φύση του…

Δεν τα ξέρω ούτε τα καταλαβαίνω όλα αυτά… εγώ βρήκα τη λύση! Από τότε που οι μαζικές εκπομπές επηρεασμού πουλάνε κατ’ επανάληψη την ατάκα της μάζας (=e/c^2) «θα πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας»… ε, πήρα και εγώ ένα όπλο (δεν βρήκα κάπου νόμο για να αγοράσω και είπα να κάνω δουλειά με το όπλο). Γερός να είμαι αγαπητή αναγνώστρια και αναγνώστη μου, έχω πυροβολήσει: 3 μαύρους, 2 καφέ, 1 μαύρη (για να μην την πληρώσω), 1 άσπρη με ανδρική φωνή και όργανα, αλλά με περούκα (για τον ίδιο λόγο με την μαύρη την πυροβόλησα αυτήν-όν), 1 υπέρβαρη που περνούσε μπροστά από το αυτοκίνητο και κρατούσε big mac στο ένα χέρι και cosmopolitan στο άλλο, 1 κοκαλιάρη που έκανε joking, 2 ομοφυλοφίλους που φορούσαν μπλούζα metallica, 3 όμορφες που είχαν μουστάκι και άλλους ανθρώπους που τώρα δεν θυμάμαι. Να ξέρεις όμως, έχω βάλει σκοπό (μέχρι να μου τελειώσουν οι σφαίρες) να πυροβολήσω ότι ξεφεύγει από τα standards της σύγχρονης ανεπτυγμένης κοινωνίας… και όχι, δεν «φοβάμαι μην καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου»… αυτά τα λένε μόνο στα τραγούδια, κάτι μεθυσμένοι!

«Πάμε παιδία, για κάποιον ή για κάποια που θέλετε να θυμάστε»... λέει ο καλλιτέχνης
*εσύ εκεί... κι αυτός εκεί… ψηλά;

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

7η Απριλίου

Καλησπέρα σου! Πάμε ένα στα γρήγορα... αναφορικά με την 7η Απριλίου.
Για 3 λόγους ξεχωρίζει αυτή η ημερομηνία:
i) πέθανε ο σερ (πριν 5 χρόνια), ii) γεννήθηκε η Lady Day (πριν 95 χρόνια), και iii) βρισκόμαστε μόλις 2 εβδομάδες πριν την επέτειο της επ-ανάστασης...
πριν βάλω τις μουσικές που ταιριάζουν στην ημέρα... να σου πω και την ατάκα του Πανούση σχετικά με την πασχαλινή έξοδο: "Για όσους φύγουν και επιστρέψουν, καλό Πάσχα! Για εκείνους που δεν θα επιστρέψουν, καλή Ανάσταση!"
Κλείνοντας, θέλω να πιστεύω πως έφαγες όσο άντεχες... και ότι οι ευχές μας σε προηγούμενη ανάρτηση έπιασαν τόπο.

[...]



[...]

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

boom

Right everybody listen up!
This is my time now you get me?
Fucking cunts!
Check it!


Σήμερα θα μοιάζει με ραδιοφωνική εκπομπή… έτσι είναι οι εκπομπές στα ραδιόφωνα, τουλάχιστον όταν άκουγα εγώ… μέχρι που μου χάλασε η κεραία (δεν την έφτιαξα ποτέ, ήταν εκτός εγγύησης)… τώρα μη διευκρινίσω πως τα άσματα θα είναι με πλάγια γράμματα…

In the name of reason
In the name of hope
In the name of religion
In the name of dope


Δεν πάνε ούτε 24 ώρες από την τελευταία 4ωρη διακοπή της Δ.Ε.Η. (η προηγούμενη, από την οποία δεν πάνε ούτε 48 ώρες, ήταν δυστυχώς 2ωρη). Είπαμε να σώσουμε τη γη, αλλά στο τέλος θα γίνει κιόλας με αυτούς τους ρυθμούς! Δεν γράφω με κακό σκοπό, αντιθέτως... αυτό που έκανε η Δ.Ε.Η. ήταν λειτούργημα!

In the name of George Best and LSD

Θα σου πω με τη σειρά τις «διακοπές», για να καταλάβεις! Στην πρώτη λοιπόν, στην "δυστυχώς 2ωρη", διαπίστωσα πράγματα που αν είχες ρεύμα ούτε να τα διανοηθείς δεν θα μπορούσες...
1. Οι πιτσιρικάδες βγήκαν από το net cafe και άρχισαν να κουβεντιάζουν έξω από αυτό! Με κανονικά γέλια, επιφωνήματα, γκριμάτσες... πλάκα είχε, έδειχναν άνθρωποι! Μετά από λίγο άρχισαν να κουράζουν και να επαναλαμβάνονται και μου πέρασε η σκέψη "καλά θα ήταν να ερχόταν το ρεύμα να επέστρεφαν στα ακουστικά τους, στο τσατ και στο γόου"...

Even when I got cash in my pocket I ponce, have it all for free, everything that I want
Now I smoke all your weed […]
Fuck a girl and get her pregnant underage
That's the mentality of kidz today


1.1 Άκουγα και κίνηση στις σκάλες τις πολυκατοικίας… κανείς δεν μπορούσε να πάει με ασανσέρ! Έτσι σκέφτηκα πως η γειτόνισσα μέχρι να κατέβει και να ξανανέβει τις σκάλες για να πάει στο περίπτερο για σοκολάτα, θα τις έχει κάψει όλες τις θερμίδες! Εδώ βέβαια το αρνητικό είναι πως μιλούσαν και στις σκάλες, σαν να τους έλλειπε η επικοινωνία… δεν είχαν ρεύμα (τηλεόραση ως επί το πλείστον) και δεν έβαζαν γλώσσα μέσα (kinky…) τόσο στερημένοι όλοι… τρελάθηκαν να μιλάνε σου λέω!

I pray on the week for ever looking for fresh meat, I need to eat. Keep feeding my ego, I'ma control freak and I'm only 14 years old […]
It's not like I'm gonna get caught, anyways, killing ain't a crime; it's a fucking blood sport and I might have to notch up as many points as possible, show the kids on my estate that I'm unstoppable


1.1.5 Τα περίπτερα ήταν τα καλύτερα! Είχαν γεννήτριες! Θεοί, απλά! Μα να μην κάνεις τζίρο! Και τι θα κάνεις στη ζωή σου! Πολλά μπορείς να ξαναβρείς… αλλά αν χαθεί ο τζίρος… πάει, χάθηκε! Θα μου πεις θα κάνεις και άλλη μέρα τζίρο! Τι;;;; Ο τζίρος όμως που δεν έκανες την ημέρα που δεν δούλεψες… δεν θα αναπληρωθεί ποτέ!

Moneylenders and Merchants
Roll on up -- for my price is down
Come on in -- for the best in town
Take your pick of the finest wine
Lay your bets on this bird of mine


1.7 Διάβαζα ένα βιβλίο όσο το ρεύμα απουσίαζε… αλλά και αυτό κατάφερε μέσα στις πρώτες 200 σελίδες να αναφερθεί σε λιγότερες από 2 (και μια μισή) ερωτικές σκηνές… τι τα γράφουν αυτά τα βιβλία… πάλι καλά που ήρθε το ρεύμα, γιατί εκτός του ότι σκοτείνιαζε και ξεστραβωνόμουν πάνω από το βιβλίο... έπρεπε να ενημερωθώ! Τι έγινε; Ποιος είπε τι και γιατί; Σκάει σαν βόμβα η πρώτη είδηση για τη βόμβα (θυμήθηκα τον Tom Jones) που έσκασε στα χέρια του Αφγανού πιτσιρικά… μπροστά στα μάτια των συγγενών του, τους οποίους στόλισε –όπως και τα σταθμευμένα αυτοκίνητα της περιοχής– με κομμάτια από κάθε μέρος του σώματος του… όπως στο platoon!

See my eyes I can hardly see
See me stand I can hardly walk
I believe you can make me whole
See my tongue I can hardly talk
See my skin I'm a mass of blood
See my legs I can hardly stand
I believe you can make me well
See my purse I'm a poor, poor man


Στην περιοχή μαζεύτηκαν μέσα σε μερικά λεπτά τα κομμάντα αυτών των καταστροφικών ομάδων (υποβρυχίων, διαστημικών καταστροφών κ.ά.) με σκοπό να περισυλλέξουν τα κομμάτια από το δέρμα του πιτσιρικά για να φτιάξουν τα νέα τους ρούχα. Μάλιστα άκουσα μια κοκκινομάλλα ρεπόρτερ με έντονο βάψιμο (και άρωμα υποθέτω) να ρωτάει διάφορα τον αρχηγό των κομμάντο... τα οποία δεν τα θυμάμαι... αλλά θυμάμαι πως το τελευταίο κουμπί στο πουκάμισό της... ήταν έτοιμο να σπάσει... γιατί προσπαθούσε να συγκρατήσει το στήθος που ήταν από μέσα... που και αυτό ήθελε να εκραγεί... ήταν η ημέρα με τις εκρήξεις όπως και να το κάνεις! Αλλά τελικά θυμάμαι και μια ερώτησή της στον αρχηγό των G.I.Jo... ρώτησε λοιπόν η κοπελιά, πως στην παρέλαση μας ενημερώσατε πως χρησιμοποιείτε μόνο δέρμα Αλβανού για τα ρούχα σας, τελικά χρησιμοποιείτε και Αφγανού? Σκέφτηκε λίγο ο παμμέγιστος αρχηγός και απάντησε λακωνικά και κατηγορηματικά "Αρχ**** να είναι, και ότι να 'ναι" (να αρχίζει από άλφα δηλαδή, μην μπερδεύεσαι... Αυστραλούς, Αρμένιους, Αθίγγανους και τέτοια απ' ότι κατάλαβα)

τραγούδα λίγο κι εσύ, δεν μπορώ να τα κάνω όλα εγώ

Πρέπει να φύγω για να ετοιμάσω τον οβελία και όλα τα άλλα "καλά" που θα έχει το τραπέζι! Πάσχα έρχεται και να σου ευχηθώ καλές γιορτές... και να τρώτε γιατί χανόμαστε!
Χορέψατε, τσικνιστείτε... και όλα τα άλλα τα όμορφα των ημερών...
Κρατάτε και μια χοντρή λαμπάδα, όχι μόνο γιατί οι λεπτές είναι ντεμοντέ λέει, αλλά και γιατί μπορεί να βρεις και άλλη χρηστική αξία! Θα πουλήσουν αρκετά φέτος... λέει!

άιντεεεε



Υ.Γ.1: την 4ωρη διακοπή, την πήδηξα διακριτικά, γιατί εκτός του ότι πρέπει να γίνονταν ακριβώς τα ίδια με εκείνα της 2ωρης... ήταν δύσκολη κατάσταση και κοιμόμουν καθ' όλη τη διάρκειά της
Υ.Γ.2: δεν ανέφερα τους χορηγούς της εκπομπής, γιατί κάπου θα παράπεσε η Α4... ξέρεις τώρα, ουίσκια, ίντερνετ παντού και κάτι προσκλήσεις για μια ιντελεκτουάλ παράσταση

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Παιδεία Για Όλους!

Στηρίξτε την μορφωτική εκστρατεία για τον κόσμο!

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Στη Χειρουργική Κλίνη!

Εκεί ακριβώς είναι ξαπλωμένο (ενίοτε και αραχτό) το κράτος! Έχει μπει και στο γύψο… αλλά μόνο το κεφάλι (το πάνω… έλεος η διαστροφή σου) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε (όλα τα άλλα μέλη του «σώματος» είναι μια χαρά… στο κεφάλι υπάρχει ένα πρόβλημα, αλλά τα πάντα λύνονται/κόβονται). Υπάρχει όμως ελπίδα, βλέπεις φως στο βάθος του τούνελ… άλλες φορές βλέπεις και φως στο «βάθος της (υγρής) σπηλιάς» (τώρα μου ήρθε αυτό γιατί μου έστειλαν ένα email με σπηλαιολόγους και ωραίες φωτογραφίες σπηλαίων που τράβηξε για εμάς το National Geographic)… τα τούνελ σε αγχώνουν γιατί δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να βγεις από την άλλη μεριά, ενώ οι σπηλιές είναι καλύτερες… βγαίνεις από εκεί που μπήκες.
[Error 404]
Ξαμόλησαν τους αστυνόμους του νερού (λιμενικοί όπως λέει στο πτυχίο τους), οι οποίοι συνεργάστηκαν ιδανικά με τους της στεριάς… και τους πιάσανε όλους (ας είναι καλά τα συμπαθέστατα τετράποδα που τα μυρίζονται όλα… και διακρίσεις δεν κάνουν)! Διάβασα παντού, από τα επίσημα και ανεπίσημα μέσα παροχής πληροφοριών/διαμόρφωσης κοινής γνώμης, πως σε διάφορα λιμάνια της χώρας πιάσανε τους (εδώ δεν μασάμε… βγάζουμε όλα τα ονόματα στη φόρα):
Γιαννάκη Κ. (17, 2ο Μοσχάτου) με 3 τσιγάρα που περιείχαν κάνναβη
Χρηστάρα Γ. (17, 6ο Νίκαιας) με 8 τσιγάρα που περιείχαν κάνναβη
Μαριλού Τ. (16, 1ο Σερρών) με 2 στρινγκ τύπου τζι, αγορασμένα από παράνομο κατάστημα παράνομης μεταπώλησης παράνομων παραγώγων της έτσι κι αλλιώς παράνομης κάνναβης (υπήρχε παρατυπία στα στοιχεία της απόδειξης αγοράς των προϊόντων… ήταν και με τον παλιό Φ.Π.Α.)
Ζαχαρίας Ε. (16, 4ο Κορυδαλλού) με 3 κόλλες UHU (που ήταν στο σακίδιο ωμού και όχι στην τεράστια μαύρη τσάντα καλλιτεχνικών όπου θα έπρεπε… αν βέβαια ο μαθητής τις προόριζε για το σκοπό που αυτές έχουν κατασκευαστεί)
Κωστάρας Ρ. (17, 2ο Πατρέων) 4 κουμπιά (εν συνεχεία αφέθηκε ελεύθερος, γιατί διαπιστώθηκε πως ήταν από το ελαττωματικό πουκάμισο που πήρε με τα λεφτά που το έδωσε η γιαγιά του πριν φύγει για την εκδρομή)… εδώ να πως αυτά δεν τα μύρισαν τα αγαπημένα μου τετράποδα, αλλά τα «έκοψε» το έμπειρο μάτι των άπειρων αρχών)
Αβάφτιστο (2, Παιδικός Σταθμός Δελφινάκια) 3 πιπίλες χωρίς την ένδειξη CE (κατά πάσα πιθανότητα ήρθαν από την Κίνα)
Η λίστα τελειωμό δεν έχει όπως καταλαβαίνεις… πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις στα λιμάνια της χώρας που ξεφόρτωσαν τα πλοία τους μαθητές! Οι δικαστές τους άφησαν σχεδόν όλους ελεύθερους (ακούστηκε μάλιστα πως ο πρώτος δικαστής που τους άφησε ελεύθερους… το έκανε γιατί κάποιος από τους μαθητές που είχαν πιάσει, του έδειξε μια φωτογραφία που του ήρθε με mms… έδειχνε το γιο του δικαστή που ήταν εκδρομή σε άλλο νησί, με ένα μπουκάλι ουίσκι… αλλά όχι στο χέρι)!
[παράσιτα]
Σκέφτομαι… πως αν τα καλοκαίρια (τα τετράποδα μαζί με τους αστυνόμους του νερού και της στεριάς) περίμεναν στα λιμάνια/αεροδρόμια κοσμικών νησιών τους ταξιδιώτες… τι θα γινόταν! Το φτωχό μου μυαλό, μου λέει να σου γράψω… πως αν γινόταν αυτό… τότε τα κρατητήρια της Πάρου της Μυκόνου και άλλων κοσμικών νησιών… θα έπρεπε να ήταν μεγαλύτερα από αυτά της Δραπετσώνας (ναι… αυτά που επανειλημμένα κατηγορεί η διεθνής αμνηστία για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ… αηδίες!)… λογικά το ίδιο θα γινόταν αν οι rambo αυτοί στήνονταν έξω από κοσμικά bars (τύπου «γαλαξίας») κοσμικών περιοχών, σαν αυτά που πάνε οι κοσμικοί πελάτες… που «πίνουν» κοσμικά ποτά με το ιδιαίτερο κοσμικό style/ντύσιμο/αυτοκίνητό τους!
[χτυπάει κουδούνι… από πρόβατο θα είναι… έχει πολλά εδώ]
Άσε που κάποιοι μαθητές… βρέθηκαν να είναι πάνω από το όριο στο αλκοτέστ που τους έκαναν όταν «οδηγούσαν» ο ένας τον άλλο πίσω στα δωμάτια του ξενοδοχείου (εκεί μέσα δεν θα σου πω τι γινόταν… γιατί αν σου πω… θα πηδηχτείς από τα παράθυρα)… μόνα τους τα παιδία τα άφησαν να γυρίσουν στο ξενοδοχείο… γιατί καθηγητές και οδηγοί ήταν τύφλα από νωρίς και πήγαν να την πέσουν (δεν έχουν και όλοι τις ίδιες αντοχές)! Με άγγιξε αυτό το θέμα τις υπερκατανάλωσης ποτού (γιατί είμαι θαυμαστής του George Best… ο οποίος έχασε το συκώτι του από αυτό, όπως είπαν οι γιατροί… και μετά τα άλλα όργανα δεν άντεξαν χωρίς το συκώτι και σταμάτησαν και αυτά, πράγμα που τον οδήγησε στο θάνατο) και πήρα τηλέφωνο ένα «φανταστικό φίλο» δικαστικό… ακολουθεί ο διάλογος:
[…] μιλάμε λίγο για μπάλα και julia […]
εγώ: και να σου πω; Τα bar που πάνε οι εκδρομές των σχολείων, έχουν ειδική άδεια να πουλάνε και σε ανήλικους;
Αυτός: τρελός είσαι ρε; Στην είσοδο ζητάνε πάντα ταυτότητα και αν δεν είσαι πάνω από 18… όχι μόνο αλκοόλ δεν σου δίνουν… δεν σε αφήνουν ούτε καν να μπεις μέσα μερικά από τα μεγάλα clubs
εγώ: κοίτα να δεις… και πως μεθάνε τότε τα μαλακισμένα και ξερνοβολάνε μετά; 2-3 λέει τα πήγαν στα νοσοκομεία!
Αυτός: έλα μου ντε… πλαστές ταυτότητες θα έχουν όλα τους, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς! Γιατί ξέρεις ε… υπάρχει αυστηρός νόμος γι’ αυτά! Αν κάποιος πουλήσει αλκοόλ σε ανήλικο, είτε είναι club είτε καντίνα… τότε του παίρνουμε την άδεια και πάπαλα… δεν κάνουμε αστεία με τη νομοθεσία… και τηρείται παντού και πάντα… χωρίς εξαιρέσεις… στην Ελλάδα είμαστε… όχι σε καμία μπανανία!
εγώ: α… του παίρνεις την άδεια κανονικά δηλαδή του εγκληματία, ε;
[…] ακούγεται καζανάκι… σκέφτομαι πως θα έκανε το χοντρό του ο άνθρωπος (μιλούσαμε ώρα… έχουμε δωρεάν χρόνο ομιλίας για 3 δεκαετίες) γι’ αυτό άκουσα τόσες «herb» μαζεμένες… κόμπιασα λίγο γιατί (ξανα)σκέφτηκα ότι ο άνθρωπος είχε σοβαρή δουλεία και εγώ του έλεγα ότι κατέβαζε η κούτρα μου…για τις άδεις λέει που πρέπει να πάρουν από τα μαγαζιά που δίνουν ξίδια στους πιτσιρικάδες και τους κλέβουν και κανά ψιλό παραπάνω… γιατί μέσα στη σούρα και στο φόβο του… ποιος πιτσιρικάς θα την πει στους θρασύδειλους νύχτες/τσεκαδόρους/γκαρσονομέτρς κλπ. […]
εγώ (ξανά): έγινε αγορίνα μου, μη σε απασχολώ και από τις δουλειές σου! Άντε να τα πούμε από βδομάδα που λασκάρω λίγο!
Αυτός: όχι μωρέ, ποιες δουλειές; Λίγο Λάκη «χάζευα» και περιμένω να αρχίσει το αρβύλα! Άκουσες πότε βγαίνει η νέα julia… θα έχει μαλαματίνα λέει; χαχαχιχο
[γέλια]
«δεν ξέρω που πατωωωώ και που πηγαίνωωω» που έλεγε και ο νιόνιος (μεθυσμένος υποθέτω)… στο ανεπανάληπτο άσμα… που σκέφτηκε λίγο πριν το δικό του κύκνειο άσμα, να το χαρίσει απλόχερα σε διαφήμιση ελαιόλαδου… έτσι βρε αδερφέ, για το εναλλακτικό!
Που πάει αυτό το nation! Εμείς δεν ήμασταν έτσι φίλε μου, όχι πες μου εσύ που θυμάσαι, ήμασταν!? Ελπίζω οι Άγιες και οι Μεγάλες ημέρες που έρχονται... να μας βοηθήσουν "ψυχή τε και σώματι"!
God Save The Queen! Δεν ξέρω που πατώ και που πηγαίνω!
Άντε να δούμε μήπως έχουμε ίδια τύχη κι εμείς!

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Γρίφος…


…για δυνατούς λύτες (ακόμη ένας γρίφος δηλαδή… σαν αυτόν που είχε πει «μιλάς με γρίφους γέροντα»)


Ήρθε η ώρα... και μην πεις καιρός ήταν, γιατί πότε δεν είναι αργά (οκ, κατά περίπτωση είναι αργά μετά τις 22:30)... να μπουν κι αυτοί (οι Στούτζες του Ίγγι, οι Τζένεσις του Γκάμπριελ και οι Ά-μπα, οι τις γιουροβίζιον τότε.. και όχι γιουροβίντεον) στο περίφημο "Rock & Roll Hall Of Fame"! Ένας εξ αυτών μάλιστα περνάει και το μήνυμα με μια κάρτα γρίφο σαν σε adventure videoπαίγνιο (σαν αυτό το κορυφαίο το Heavy Rain... να το παίξεις... κατ΄επανάληψη μη σου πω). Ο συγκεκριμένος που στέλνει το μήνυμά του με (σοβαρά) ωραίο τρόπο, είναι και αγαπημένος εδώ στη χώρα μας... θυμάμαι δηλαδή με σιγουριά να σου πω πως από το 99-00 πρέπει να τον έχω δει 3 φορές τουλάχιστον! Συνηθίζει μάλιστα σε όλες τις συναυλίες του να περνάει μηνύματα (και σχεδόν πάντα... ακριβώς τα ίδια... όχι μη φανταστείς... αλλά οι αλλαγές είναι ρίσκο)! Να, χαρακτηριστικά θυμάμαι (ξανά) να τον βλέπω να σκαρφαλώνει στα κάγκελα τις σκηνής μέχρι να φτάσει στην οροφή για να τον βλέπει μέχρι και ο κοντύτερος, αφού πρώτα είχε κατεβάσει τα παντελόνια του, και μας έδειχνε τον ποπό του. Πότε δεν αναρωτήθηκα (γιατί δεν ενδιαφέρθηκα να καταλάβω μάλλον) τι ακριβώς προσπαθούσε να περάσει στο κοινό με αυτά τα καμώματα! Μας "ζητούσε" κάτι (μην ξεχνάς πως υπήρξε φαλοδιψής και αιδιοδιψής στη ζωή του... περίεργοι αυτοί οι εναλλακτικοί)... Η' μας "έδειχνε" κάτι? Ίσως και ο ίδιος να μην μπόρεσε να λύσει αυτό το γρίφο... γι΄αυτό και ταλαντευόταν!
Πολλά λες! Σταματάω!
Όχι όμως με το τετριμμένο "να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι" γιατί σε όποια από τις 2 κατηγορίες κι αν ανήκεις... πρόβλημα σου αν ξέχασες και πρόβλημα σου αν δεν έμαθες! Μην αρπάζεσαι... τι να πούν(-μ)ε και αυτοί που έχουν μνήμη ελέφαντα και είναι και ανεπίδεκτοι μαθήσεως... Δικό Σας:



*δεν γνωρίζω αν έβαλε γρίφους και στο κομμάτι

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Χορτοφάγοι... δεν είναι η ημέρα σας!

... δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια! Σίγουρα η σημερίνη (14η Μαρτίου), δεν είναι για κανένα λόγο η ημέρα σας (τουλάχιστον για κάποιους χορτοφάγους από τους 1 εκατομμύριο και πλέον κατοίκους του Rhode Island των ΗΠΑ)!

Φιλική Ειδοποίηση:
αν είσαι χορτοφάγος (είτε από αυτό το νησί, είτε από άλλο), σε παρακαλώ σταμάτησε τώρα να διαβάζεις αυτό το άρθρο! Μπορείς να διαβάσεις τα άλλα άρθρα μας, μπορείς να κλείσεις αυτή τη σελίδα και να βρεις κάποια καλύτερη, μπορείς να κάνεις του κεφαλιού σου ή ακομή μπορείς να βρεις να κάνεις κάτι πιο εποικοδομητικό (μην ακολουθήσεις κάτι από τα 2 τελευταία, ίσως να είναι επικύνδινο για εσένα... ok! ξαναδίαβασε τα αν ήδη τα ξέχασες!)
Σαν σήμερα λοιπόν είναι η παγκόσμια ημέρα μπριζόλας και πεολειχίας!
(παρακάτω το άρθρο από το www.sansimera.gr)

"Η Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας ξεκίνησε το 2002, με πρωτοβουλία του ραδιοφωνικού παραγωγού Τομ Μπέρτσι του σταθμού 103.7FNX, που εδρεύει στο Ρόουντ Άιλαντ των ΗΠΑ και γνωρίζει διάδοση μέσω Ιντερνετ.
Είναι η ανδρική εκδοχή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου και γιορτάζεται στις 14 Μαρτίου, ακριβώς ένα μήνα μετά την επέτειο του Αγίου. Την πρωτοβουλία, την ημέρα αυτή, έχει το θήλυ. Στην αρχή προσφέρει στον καλό της μια καλοψημένη μπριζόλα και στη συνέχεια την υπέρτατη ηδονή."
... εγώ έχω να σου πω, πως αφού γίνουν όλα αυτά, θα ήταν φρόνιμο εκ μέρους σου να πάρεις και μια απόδειξη (έστω για τη μπριζόλα)! όχι για να τη δείξεις στους φίλους σου βρε χαϊβάνι! για την εφορία... γιατί κάπου διάβασα ότι φέτος πρέπει να τις μαζεύεις! επίσης, τώρα που ανέφερα το τι διάβασα φέτος (θα σου τα λέω όσα διαβάζω... όσα θυμάμαι τουλάχιστον... όπως τα θυμάμαι), να σου πω και κάτι ακόμη... κάτι που έλεγε πως στην εποχή μας (τη σύγχρονη εποχή δηλαδή) η γυναίκα (η σύγχρονη γυναίκα δηλαδή) δεν έχει καμία σχέση με εκείνη παλιότερων χρόνων! Λόγω των αυξημένων αναγκών και της ανταγωνιστικότητας, δεν έχει/βρίσκει χρόνο για τα της κουζίνας (σε σχέση με την "παλιά" γυναίκα δηλαδή). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην τα μάθει τα της κουζίνας ποτέ ή να μην τα μάθει σωστα! Αυτό έλεγε το άρθρο εκείνο, δεν ξέρω αν είχε κάνει έρευνα ο αρθρογράφος ή που το άκουσε ή αν είχε κάνει την έρευνα κανένα μεγάλο πανεπιστήμιο... μπορεί το άρθρο να ήταν μια μεγάλη βλακεία ή μπορεί να μην θυμάμαι και σωστά τι έλεγε... αλλά εγώ το ανέφερα για να σου πω να έχεις και κανένα τηλέφωνο από delivery μαζί σου, για την περίπτωση που καεί η μπριζόλα.

Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν και καλή χώνεψη! Τώρα για τους χορτοφάγους, ελπίζω να μη μείνουν νηστικοί ή να σκεφτούν να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες (έστω για μια ημέρα μόνο... μην χαλάσει το έθιμο)

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

E = mc2

Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τη μάζα... Για να είμαι ειλικρινής, όχι ακριβώς πάντα αλλά απο τότε που διάβασα ότι για τον Πλάτωνα «οι μάζες είναι ηλίθιες». Η μάζα έχει μια σημαντική επιτυχία. Ενισχύει την αντίληψη οτι δύο λάθη κάνουν ένα σωστό. Για του λόγου το αληθές:
Παράδειγμα Μαζικής ηλιθιότητας 1: Ένας βλαξ σε μια συναυλία πετάει ένα μπουκάλι κάτω. Στο τέλος της συναυλίας υπάρχουν πολλά μπουκάλια κάτω. Αυτά δε σημαίνει ότι είναι όλοι βλάκες σαν άτομα ο καθένας ξεχωριστά αλλά όλοι μαζί.
Παράδειγμα Μαζικής ηλιθιότητας 2: Γηπεδική ηλιθιότητα και μάλιστα πρόσφατη. Ξεκίνησε ένας οπαδός να χλευάζει τον συμπαθή τερματοφύλακα Γκαλίνοβιτς και αμέσως η κερκίδα εν χορώ δε σταμάτησε το χλευασμό. Είμαι σίγουρος πως μέσα στους 60-70,000 φιλάθλους/οπαδούς θα υπήρχαν πάρα πολλοί και μάλιστα ευφυείς συμπολίτες που απλά έγιναν μάζα για 90 λεπτά.
Παράδειγμα Μαζικής ηλιθιότητας 3: Προσγείωση αεροπλάνου Ολυμπιακής. Ένας ή και δύο ηλίθιοι χειροκροτούν τον πιλότο για την προσγείωση (σα να λέμε παράσταση) και οι επιβάτες ξεσπούν σε χειροκροτήματα που δεν έπεσε το αεροπλάνο.
Παράδειγμα Μαζικής ηλιθιότητας 4: (Διπλο)Παρκάρισμα και γενικά παρκάρισμα σε πεζοδρόμια, κίτρινες γραμμές, διαβάσεις πεζών/ΑΜΕΑ, φανάρια, γωνίες, κλειστές στροφές κλπ. Δεν το κάνει ένας αυτό.....Σε αυτή την περίπτωση ο βλαξ έχει έτοιμη ερώτηση «και που να το βάλλω;». Βέβαια ως βλαξ δε γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν ηλίθιες απαντήσεις (π.χ. βαλ’το στον κ...ήπο σου), αλλά ηλίθιες ερωτήσεις και ως εκ τούτου ‘συλλαμβάνεται’ ως βλαξ δις.
Παράδειγμα Μαζικής ηλιθιότητας 5: Αφού κλέβουν οι από ‘πάνω’ να κλέβουν και οι απο ‘κάτω’. Εδώ επιβεβαιώνεται ότι είπα εξ’αρχής περί της αντίληψης ότι δύο λάθη κάνουν ένα σωστό. Κλέβει ο πολιτικός; Άρα μπορώ να κλέψω και εγώ, λέει ο βλαξ. Δηλαδή οι πολιτικοί είναι κάτι σα θεοί. Δείχνουν το δρόμο και ο πολίτης μαζικά ακολουθεί. Γιατί να μην κλέψουμε ότι και όσο μπορούμε; Αφού το κάνει και ο άλλος και μάλιστα πολιτικός. Το κλέψιμο είναι καλό, ειδικά άμα κλέβεις το Κράτος γιατί μην ξεχνάς, (σε) κλέβει και εκείνο. Αλλά προσοχή μόνο Έλληνες επιτρέπεται να κλέβουν αυτό το Κράτος. Αν είστε αλλοδαπός να πάτε στη χώρα σας να τα κάνετε αυτά και ειδικά άμα είστε Γερμανός και θέλετε καμία Κέρκυρα η καμία Ακρόπολη….λολ! Τι το περάσατε εδώ; Εδώ είναι Κράτος και έχουμε και Αφροδίτη!
Παράδειγμα Μαζικής ηλιθιότητας 6: ΜΑΤατζής-Ψεκαστής Γλέζου (εξαιρείται λόγω περιορισμένης ιστορικής γνώσης και φυσικά....ηλιθιότητας).
Αρκετά προς το παρόν. Πάω να παρακολουθήσω τα μέσα ΜΑΖΙΚΗΣ ενημέρωσης και μετά θα πάρω τα μέσα ΜΑΖΙΚΗΣ μεταφοράς να κατέβω στο κέντρο να πάρω ποντικοφάρμακο γιατί έχουμε γεμίσει ποντικαράδες. Α! Και να μην ξεχάσω να σας πω οτι ο φασισμός (ο κάθε είδους) λατρεύει τις μάζες!
Η Δημοκρατία είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.....

[pr0]

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

EuroVideon κ.ά.

Έφτασε η ώρα του μεγάλου ελληνικού τελικού, του τεράστιου δηλαδή (ομολογουμένως είναι θετικό που η ΕΡΤ διέθεσε ένα ικανοποιητικό budget για να γίνει πραγματικότητα και ο φετινός διαγωνισμός… όχι τίποτα άλλο, αλλά αυτοί οι χαρτογιακάδες των υπουργείων, οι τεντιμπόηδες, ήθελαν να την κόψουν και αυτή… τι θα κάναμε σήμερα το βράδυ όλοι εμείς οι eurofun(d)s)! Oh my gosh… The time has come to (άλλα don’t push the -eject- button, περίμενε την κατάλληλη στιγμή)!
[διαφημίσεις]
Αν όλα πάνε καλά μέχρι σήμερα το βράδυ – 12/03/2010 –, οι διαγωνιζόμενοι θα μας παρουσιάσουν τα ηχογραφήματά τους… και εμείς θα τα ΔΟΥΜΕ! Ναι, πρόσεχε για μια φορά τι διαβάζεις! Δεν θα τα ακούσουμε [καλό για εμάς(?), όχι μην γίνεσαι snob, γούστα είναι αυτά] αλλά θα τα δούμε. Βέβαια μας τους έκαναν από εννιά, επτά (7) τους διαγωνιζόμενους! Τι να κάνεις, κάποιες γλώσσες (όχι άνθρωποι ολόκληροι, μόνο οι γλώσσες… όχι τα ψάρια, οι άλλες) είπαν πως έβαλε το χεράκι του ο Μίνωας σε αυτό, για να προλάβουμε να μετακινήσουμε το δάχτυλο μας από το κουμπί με τον αριθμό 2 του τηλεκοντρόλ (που έχουμε τη ΝΕΤ) στο 5 που έχουμε τον ΑΝΤ1 (στο λέω ωμά, σε περίπτωση που έχεις τον ΑΝΤ1 στο 4 και το MEGA στο 5… τότε ή έχεις λάθος σειρά ή είσαι «δεξιός»), και να δούμε και το Ράδιο Αρβύλα (που και αυτό μας αρέσει… όλα είναι ωραία… μέχρι και η Ζωή… ή λένε αλλιώς την κοπελιά που παρουσιάζει τα internetικά βιντεάκια?)!
παρένθεση ανοίγει –είσαι φαντασιόπληκτος;… τυχόν ομοιότητες των παραπάνω με πραγματικά πρόσωπα, απλά δεν υπάρχουν… σοβαρά όμως… όπως και οι απόψεις που γράφονται εδώ (κι εκεί) δεν έχουν καμία σχέση με αυτές τον υπαλλήλων της εταιρίας, καθώς και των υπαλλήλων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα (και όχι δικαίου)– παρένθεση κλείνει (πριν κλείσει μάλλον ανοίγω και αυτή για να πω πως μπορεί και να ταυτίζονται οι απόψεις με αυτές κάποιων άλλων επαγγελμάτων που δεν ανέφερα γιατί δεν ξέρω… ελπίζω αυτό να μην θίγει κάποιους, όπως ελπίζω να μην κλείσει σπίτια, πολυκατοικίες, τροχοβίλες, αυθαίρετα, χαρτόκουτα σε πλατείες, παγκάκια στα λιμάνια, κέντρα συγκέντρωσης, καταυλισμούς, containers ετσέτερα)
[διαφημίσεις]
Ξέχασα που ήμασταν και πάω αλλού (λογικά θα ξεχάσατε και εσείς τι βλέπατε… άραγε τι κάνεις εσύ εδώ; πες μου τι φοράς;… ναι ε!) και θα πω κάτι που δεν ξαναείπα… θα το γράψω τελικά: Η Αφροδίτη της Μήλου… αυτή η kinky lil’ bitch, που είχε κλεφτεί με κάποιον τόσα χρόνια και την ψάχναμε… ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ! Μπήκε κιόλας σε ένα σταθμό του ΜΕΤΡΟ (Α.Ε.) και έκανε τη γνωστή άσεμνη χειρονομία, με την οποία την (ξανα)μάθαμε πριν κάτι ημέρες από τους Γερμανούς, σε ένα όργανο (μην πάει ο νους σου στο κακό) της τάξης… και τι να έκανε το όργανο?! Της «απάντησε» με την ίδια χειρονομία, αλλά με τον greek way… Έπεσαν όλοι να τον φάνε τον άνθρωπο… pffff
[διαφημίσεις]
Τίτλοι τέλους, ευχαριστούμε/μας έντυσαν οι: ???? μπα, μόνοι μας τα πήραμε τα ρούχα! Μας έγδυσαν οι: υπόλοιποι.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Προς Ζωντανούς Θρύλους! ΠΡΟΣΟΧΗ

Κάνουμε έκκληση προς όλους τους Living Legends!
Μεγάλη προσοχή κ.κ. ζωντανοί θρύλοι αυτές τις ημέρες στο κέντρο της Αθήνας! Σε περίπτωση που βρεθείτε κοντά σε ισχυρή αστυνομική δύναμη, παρακαλούμε μην τους πλησιάσετε! Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να μην σας αναγνωρίσουν και να σας επιτεθούν!
On the other hand (δεν ξέρω αν είναι το δεξί ή το αριστερό αυτό το other... όποιο και να είναι δεν κάνουμε διακρίσεις... άλλωστε σχεδόν όλοι έχουμε από ένα ζεύγος χεριών!) αν είστε ένας living legend του ποδοσφαίρου ή της TV μην ανησυχείτε και πλησιάστε άφοβα την αστυνομία μας. Θα σας αναγνωρίσουν σίγουρα και δεν θα σας επιτεθούν!

Υ.Γ.1: και ξανά! αν είσαι ζωντανός θρύλος και έκανες κάτι σπουδαίο στη ζωή σου (που θα έκανες για να έγινες), να προσέχεις όταν πας κοντά τους! δεν σε ξέρουν! Ή σε ξέχασαν, ή μάλλον δεν σε έμαθαν ποτέ
Υ.Γ.2: τώρα που πιάσαμε τους living legends... ας κάνουμε ένα μουσικό break... με "living dead"... αφιερωμένο στα zombies! (Καλλιτέχνης: Transistor, Τίτλος: Living)
Υ.Γ.3: ρεπορτάζ για την κοινωνία των zombies, σε επόμενο άρθρο!

Καλή Ακρόαση

Καταναλώστε! Καταναλώστε! Τι θα μείνει στο τέλος?

Ένα video που αξίζει να παρακολουθήσεις αν βρεις χρόνο! Εκτός αν πρέπει να πας γρήγορα στο "mall" ή πίσω στη "δουλεία" σου (λάθος μπήκε μόνος του ο τόνος, δεν φταίω εγώ και για αυτό!)...
please blame the keyboard-daemon (δαίμονας του πληκτρολογίου)!

Υ.Γ.: αφιερωμένο στο καταναλωτικό ον, αυτόν που έχει ποτίσει τον εγκέφαλό του, που έχει γίνει άπληστος και λαίμαργος, αυτόν που τα θέλει όλα και μόνο ζητάει, αυτόν που περήφανα μας λέει: "κατεβάζω 50 ταινίες την ημέρα και γουστάρω!"... και η ερώτηση μας: "μα καλά, πότε τις βλέπεις;"

Το gamato, οι γαμάτοι users και το κακό συναπάντημα!

Αγαπητοί users/rats/e-revolutionists,

Ξεκίνησα αυτό το blog, για να γράφω και να γράφετε και εσείς, ότι "απαράδεκτο" σας κατέβει! Να μας ευχηθώ καλή αρχή και να ξεκινήσουμε γρήγορα γρήγορα με το καυτό θέμα τις σύλληψης των διαχειριστών του gamato.info

--------------

Θα ήθελα να σχολιάσω την ατάκα «Ταινιούλες κατέβαζε ο κόσμος ρε παιδία» (και άλλες παρόμοιες που ακούγονται). Την περιγράφω ως ατάκα, γιατί δυστυχώς αντικατοπτρίζει πλήρως την ελληνική (α)κουλτούρα και νοοτροπία. Αυτή τη νοοτροπία του «έλα τώρα βρε αδερφέ, καλά να είμαστε, όλα θα γίνουν κλπ», νοοτροπία που με μαγικό τρόπο διαιωνίζεται και ο (νέο)Έλληνας την έχει κολλημένη σαν βδέλλα επάνω του. και το περίεργο: το κάνει με χαρά μέσα στη άγνοια και τη αποχαύνωσή του, ποτέ δεν θα ξεκολλήσει από πάνω του! Είναι επιλογή του!

Δεν είναι έτσι αγαπητή φίλη (χρόνια σου πολλά για προχθές. να είσαι πάντα χαρούμενη για να φτιάχνεις και τις δικές μας ημέρες και να τις κάνεις γιορτινές)! Το video-club της γειτονιάς σου (ναι αυτό που το δουλεύει ένας τύπος με τη γυναίκα του και είναι όλη την ημέρα εκεί μέσα χωμένοι) την έχει την ταινία 1,80-2,00euro (και είναι καλή η ποιότητα και έχεις όλα τα menu με τα extras, τα γυρίσματα κλπ και δεν κάνεις πατέντες για να την δεις). Πλέον κάποια έργα έχουν βγει και σε blu-ray για τους λάτρεις της άριστης ποιότητας ήχου και εικόνας (προφανώς αυτό είναι ακριβότερο). αλλά τώρα ποια ποιότητα. μαγική κι αυτή η λέξη. ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ FAST FOOD. τη να την κάνεις την ποιότητα? Την ξέρουμε άραγε? Εδώ δεν έχουμε ποιότητα ζωής θα μου πεις, τι να την κάνουμε την ποιότητα στην ταινία και τη μουσική (δεν έχεις και άδικο)!

Όμως δεν μπορούμε να δώσουμε ΣΗΜΕΡΑ 2euro στο video club της γειτονιάς μας. δεν μπορούμε να δώσουμε 5-6euro το μήνα για να κατεβάζουμε απεριόριστα μουσική από τα online μαγαζιά. δεν ΞΕΡΟΥΜΕ το cinema της γειτονιάς που έχει εισιτήριο από 4 ως 7 euro. Τα εγκαταλείψαμε και αυτά και τρέχουμε μόνο στις αλυσίδες κινηματογράφων γιατί έτσι μας είπαν και φτάσαμε σήμερα να λέμε «πανάκριβος ο κινηματογράφος. έδωσα 9euro kai άλλα 7 για pop corn και αναψυκτικό!» και το λέμε και παρεξηγημένα! ΞΥΠΝΑ ΕΛΛΗΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΣΕΣ ΤΟ CINEMA ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ? ΑΚΟΜΗ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΕΣ. αλλά ναι! Μπερδεύτηκα! Δεν είναι «IN». δεν μαζεύονται όλοι εκεί! Δεν έχει πολυκαταστήματα και καφετεριομπαράκια!! Ταινία θέλεις να δεις, ή να πας για ψώνια???

Σας κούρασα, και κλείνοντας θέλω να πω, πως δεν θέλω να δίνω 2euro να πάρω την ωραία μου ταινία και να φωνάξω την παρέα μου σπίτι να την δούμε! Δεν θέλω να κατεβάσω νόμιμα μουσική με ένα 5euro το μήνα (αντίθετα. θέλω να κατεβάζω αυτά τα ωραία mp3 -άριστης ποιότητας- που έχουν μέσα και αυτά τα γκλουπ-γκλουπ και όταν τα παίζω στα πάρτυ, γίνομαι ξεφτίλα!)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΝΩ 10EURO ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΤΟ-ΜΠΟΜΠΑ ΣΤΑ TRENDY ΑΘΗΝΑΪΚΑ CLUBS ΠΟΥ ΟΙ ΠΟΡΤΙΕΡΗΔΕΣ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΕ ΚΟΙΤΑΝΕ (.ναι, αυτά τα κτήνη που θα έπρεπε να σε υποδέχονται που τους κάνεις την τιμή να πας στο μαγαζί τους) ΚΑΙ ΟΙ BARMEN ΣΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΠΟΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙΣ ΑΦΟΥ ΤΟ ΠΙΕΙΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΑΝΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΣΠΑΩ ΤΗ ΧΟΛΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ, ΣΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟΥ! ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΩ ΔΕΚΑΡΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ PARKING ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΤΑ ΣΤΑ "GKAZOPSIROKOLONAKIOPARALIAKA" CLUBS ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΝΟΜΠΑΡΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ!

Αλλά έλεος ρε e-μάγκες αναγνώστες αυτού του άρθρου! ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΩ 2 EURO ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΑ Ε???. ΑΠΑΤΗ ΜΕΓΑΛΗ! ΜΕ ΚΛΕΒΟΥΝΕ! ΕΙΜΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΤA "gamata sites"

Wake up!

Gamato.Busted