…και κύριος φεύγω!
Ξημερώμα Παρασκευής ήταν… δυο δεκαετίες πέρασαν.
-------------
Μοναδικός;
Αξεπέραστος;
Ανεπανάληπτος;
-------------
Τετριμμένες φράσεις που δεν καταφέρνουν να περιγράψουν το μεγαλείο του!
-------------
Γεια σου Δάσκαλε…
-------------
Θα τα λέει με τον Μάρκο, θα ’χουνε κι ένα λουλά και θα ετοιμάζουν πάλκο…
-------------
αγάπη μου επικίνδυνη, φοβάμαι και τη σκιά σου… ζούσα μια ξένοιαστη ζωή πριν σε γνωρίσω, προτού μ’ ανάψεις φωτιά μες την καρδιά… στη λύπη και στη μοναξιά θα σπάνε τα περασμένα… μ’ ανάθεμά τα χείλια της που αλλάζουν τους παλμούς μου… υποκρίνεσαι μαζί μου από συνήθεια, και ας κάνω πως δε ξέρω την αλήθεια… βρήκα την καταστροφή μου κι ερωτεύτηκα… ποια είναι η δική σου η θρησκεία, ποιος είναι ο δικός σου ο Θεός… μπήκες μες στο αίμα μου, στην αναπνοή μου… ψάχνω να βρω λησμονιά μέσα στου πιοτού τη ζάλη, μα κι αν πίνω κι αν μεθώ, πλάι μου σε βλέπω πάλι… αν τελείωνε η ζωή για μια γυναίκα, θα ξοφλούσαν απ' τους άνδρες οι εννιά από τους δέκα… μες στα μάτια σε κοιτώ και μέσα απ' την καρδιά μου σ' απαντώ… να μην ξεχνάμε όπου κι αν πάμε, είμαστε τώρα προσωρινοί… γυναίκες περάσανε κι όμως, εγώ στη ζωή απέμεινα μόνος… είμαι ένας επιπόλαιος στο λέω να το ξέρεις, εγώ 'μαι ένα τρελόπαιδο, ποτέ δεν αγαπάω… εγώ γράμματα δεν ξέρω, ξέρω μόνο να σου πω τι αισθάνομαι για σένα…έλα χάρε να σε παίξω ένα τάβλι και να δεις πως θα στο πάρω και διπλό… καλύτερα εγωιστής παρά δειλό και ζητιάνο να με πεις… θα γίνω τώρα ένας σταθμός λησμονημένος, ξένος, για πάντα ξένος… και σαν με κοιτάς, στο σώμα μου θέλεις να μπεις… κι ένας αητός γκρεμίστηκε και το βουνό σείστηκε… μα όσο λιγότεροι καλοί, τόσο λιγότεροι τρελοί… καλύτερα στη φυλακή παρά με τα φιλιά σου… η νύχτα είναι για φιλιά και μη μου την χαλάσεις… ξανά στην αγκαλιά σου θα χιμήξω κι ας με προδώσεις τ' άλλο το πρωί… θα ’ρθεις όπως το πρώτο χτυποκάρδι, θα φύγεις με την πρώτη χαραυγή, θα μείνεις ένα όνειρο… τα μάτια μου θα πάρω, θα φύγω μακριά σου, θα κάνω πέτρα την καρδιά… με κοροϊδεύεις, με κάνεις ότι θες, εγώ που έδιωχνα γυναίκες μέχρι χθες… μη σε πλανεύει η ομορφιά και θύμα της σε κάνει, αφού είσαι ωραίος και μετράς… θέλω την αγάπη σου σαν παιδί μικρό και φοβάμαι… πες ότι θες καρδιά μου δεν πειράζει, ακόμα μια φορά σε συγχωρώ… φέρνεις στο νου μου τα παλιά και φεύγεις, και φεύγεις, σαν ένα σύννεφο περνάς… λέγε με παλιόπαιδο, λέγε με αλήτη, λέγε με όπως θες… καλύτερα μαζί σου και τρελός, παρά μονάχος μου και λογικός… εγώ είμαι και του λιμανιού, εγώ είμαι και του σαλονιού, μια ζωή μέσα στη νύχτα, όλα τα 'χω μάθει, μια ζωή μέσα στη νύχτα, όλα τα 'χω δει, μια ζωή ξενογυρνάω, έχω κάνει λάθη, όταν όμως αγαπάω γίνομαι παιδί… μια γυναίκα σε ορίζει… ποτέ μου δεν την πήρα αγκαλιά, εγώ κοιτούσα μόνο τη δουλειά, το βλέπω πως δεν φταίει καθόλου εκείνη, δική μου είναι ολόκληρη η ευθύνη… τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι, όλα κι αν τα δώσαμε, για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη… δεν βρίσκεις άκρη στης γυναίκας την καρδιά… είσαι ένας άνθρωπος κενός χωρίς αισθήματα, πιστεύεις μόνο στη βιτρίνα και στα χρήματα… είναι γραφτό ότι αρχίζει να πεθαίνει, της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος, πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος...
-------------
-------------
Όσο υπάρχει τράπουλα θα βγαίνουνε ρηγάδες, κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες.
